8r: Pal.lat.235 — quam tempore summoto incolomem
- Resource type:
- Annotation
- Manuscript:
- Pal.lat.235
- Annotation text:
quam tempore summoto incolomem
- Section:
- 4r-29v Paulinus Nolanus, s., vesc. di Nola: Libri sex in nativitatem s. Felicis, 4r-8r: Carmen XV, and 8r-11v: Carmen XVI
Other annotations on this folio
Così nel codice: s’intenda subit.
Locopletens corretto in locopletans (per locupletans) con -a- aggiunta nell’interlineo.
Così nel codice: s’intenda qui.
Così nel codice: s’intenda emeritis.
Così nel codice: s’intenda cape tu.
Così nel codice: s’intenda amati.
Così nel codice: s’intenda teste.
Così nel codice per exoptat.
Così nel codice: s’intenda munia.
Così nel codice: s’intenda vobis.
Così nel codice: s’intenda domum.
Così nel codice: s’intenda prior.
Così nel codice: s’intenda errare.
Così nel codice: s’intenda summo.
La a può avere quattro forme: in tre tratti, con il tratto superiore sottile ed obliquo oppure orizzontale, e in due tratti con il secondo più alto oppure col tratto superiore aperto.
La p ha l’occhiello aperto.
La q forma acuta nella parte superiore.
La r ha la prima asta lunga mentre il secondo tratto è lungo tale da assomigliare ad una n.
La s ha la curva superiore che si riduce ad un tratto sottile ascendente e un altro grosso discendente, in modo da somigliare alla r nelle altre scritture.
Caratteristica è la legatura et, con la forma peculiare della t.
Le legature mostrano uno sviluppo indipendente da quelle del continente. La seconda lettera pende sotto il rigo, in particolare la i.
La i in legatura con s somiglia ad una fi, in legatura con t somiglia ad una c accostata ad un’asta obliqua.
Così nel codice: s’intenda orsis.
Tra la parte in minuscola e quella in “ibrida” una mano recente ha scritto XVI.
Corretto dalla stessa mano nell’interlineo da honores con -i- scritto sopra la -e.
I sistemi di punteggiatura sono posteriori, fluttuanti e cercano di introdurre una separazione di versi.
mihi nascere, toto et exobtata dies
anno, quae dulcia festa et mea
vota novas, quae me solempnia
poscis munera natalem refferens,
quo milia gaudent innumeri popu
li, quo me specialia tangunt gaudia,
quo famulae debeo munera sacra
linguae Felici libare meo, cui mente
dedicata in D(omi)no Ie(s)u Chr(ist)o sum deditus;
hunc etiam oris obsequio caelebra
re per annua carmina s(an)c(tum) fas
est mihi. Dicam igitur merita
et causas meritorum, e quib(us) obten
uit caelestium praemia laudum
aeternosq(ue) dies et magni honoris.
Iam priores hos primus nobis liber
aedidit actus martiris, unde
domus uel quid genus et quibus
altus in studis, quo deinde gradu
per s(an)c(t)a uocatus munera mallu
erit Chr(ist)o seruire perenni quam
patrias servare vias per divia
mundi; nam pater meritís sub
Cessare vixerat armís. Ut ita
diximus et protulerat; has
carcere poenas quas confesor subiit
nobis d(omi)no sub iudice reddas, quo nunc
testae capis. Sub istis Maximus horis
Felicemque suum revocans: capitu(l)a
quoque, dixit, muneris, ó mi nate,
vicem, quam me tibi iusit reddere
compossitum, qui tè mihi iusit ad
esse depossito, tum deinde sacram
Felicis amanti inponit capiti dex
tram, simul omnia dona Chr(ist)i petens,
velud ille patrum venerabilis Isac
rore poli natum et terrae bene
dixit opimo Felicem Chr(ist)o sic Maximus
ore paterno ore et apostolico bene
dicens et locopletens inmarciscibi
lis redimivit, honore coronae
perpetuisque opibus, quas et modo
cernimus, auxit.
Tempora temporibus subeunt,
abiit et venit aetas; cuncta
dies trudendo fugit diem
et rotat orbem; praetereunt om
nia s(an)c(t)orum gloria durat in Chr(ist)o,
qui cuncta novat, dum permanet
ipse. Tandem igitur, revoluta dies,