Paleografia Latina dall'Antichità al Rinascimento [di A.M. Piazzoni]

9v: Pal.lat.871 — La textualis di area

Resource type:
Annotation
Manuscript:
Pal.lat.871
Annotation text:

La textualis di area tedesca della metà del XV sec. presenta lettere piuttosto grosse e angolose.

Section:
1v-33v Biblia Pauperum

Altre annotazioni in questo foglio

  • Zacharias: Er sal arm siczen uff eyner eselin

  • ne kint.

  • Legitur in tercio libro Regum, cap(itu)lo s(e)c(un)do,

  • q(uod) cum Heliseus rev(er)teretur ad civitatem

  • occurrerunt ei pu(er)i p(ro)phetar(um) ip(su)m cum gloria et 

  • honore recipientes et laudantes. Helyseus enim

  • p(ro)pheta significat Chr(istu)m quem venie(n)tem i(n) Ih(e)r(usa)l(e)m

  • in die Palmar(um) pu(er)i Hebreorum cum magna gl(ori)a 

  • Man liest in dem dritten Konige buch, an de(m)

  • andern capitele, do Helyseus wieder qua(m)

  • geyn Ihericho, do gingen eme engegen der pro

  • pheten sone und enphingen en emit ere un(d) mit

  • lobe. Helyseus bedudet Chr(istu)m, den uff den palmadag

  • der iuden kinde enphingen zu Ih(e)r(usa)l(e)m mit grossen

  • eren und mit lobe.

  • David der den vient erslug

  • Der wurt mit sange gelobit.

  • V(ersus): Hostem qui stravit lauda

  • tur carmine David. David.

  • Die dochter von Syon sullen

  • Herre, die guden Iudden lobe(n)

  • dich mit gesange. V(ersus): Car

  • men Hebreorum te laudat, Chr(ist)e,

  • bonorum.

  • Salomon.

  • Diesse ere Helisei ist dir beque

  • melich godes son. V(ersus): Gloria

  • nate Dei, tibi co(n)venit hec Helesei.

  • Salomon: Get usz, ir dochter

  • von Syon, und sehent den konig

  • dicentes: «B(e)n(e)dictus qui venit i(n) nomine D(omi)ni,

  • Ysaias: Das folk lobit mich mit gesa(n)ge,

  • aber ir hercze ist ferre doch von myr.

  • Legitur in primo libro Regum, septi(m)o

  • decimo cap(itu)lo q(uod) cum David p(er)cussisset

  • Goleam, p(re)scidit caput eius et tulit illud i(n) ma

  • nu sua; cui venienti de p(re)lio occurruerunt muli

  • eres cum tympanis et choris, ip(su)m gaudentes

  • receperunt in Ih(e)r(usa)l(e)m. David enim qui cu(m) gl(or)ia

  • fuit receptus i(n) Ih(e)r(usa)l(e)m sig(nifica)t Chr(istu)m, quem pueri 

  • Hebreor(um) receperunt in Ih(e)r(usa)l(e)m et clamabant 

  • Man liest in dem ersten Konige buch, an

  • dem XVII capitele, do David hacte Go

  • leam erslagen, das ere me syn heubit abe

  • slug und drug isz in siner hant, Und do er 

  • quam von dem stride, do gingen eme frau

  • wen engegen mit tro(m)men und choren und en

  • phingen en mit freuden zu Ih(e)r(usa)l(e)m. David,

  • der mit eren enphangen wart, bezeichent C(hristu)m,

  • den der iuden kinde enphingen und rieffen: 

  • sich frauwen indyme lobe

  • osanna in excelsis».

  • «Gebenediet der konig! Heile uns, der do ist in

  • den hohen! ».

  • et honore receperunt.

  • Mulieres David cu(m) gaudio | suscipiunt, eo quod | Goliam interfecit.

  • David.

  • Capud Golie.

  • Halyseus

  • Filie Syon exultant in rege suo.

  • Egredimini, filie Syon, et videte regem Salomonem

  • Populus hic labiis me honorat, cor aut(em) eor(um) longe est a me

  • Ipse pauper ascendens super pullum asine.

  • Le parti tondeggianti di a, c, d, o, p, q, sono fortemente spezzate in modo da ottenere forme quasi quadrangolari.

  • R nelle due forme dritta e curva.

  • S nelle due forme diritta e rotonda.

  • Z in forma particolare con tratto superiore orizzontale un trattino obliquo e l’ultimo tratto ricurvo; il tratto obliquo è tagliato da una lineetta ondulata. Questa forma è tipica della textualis di area nordica e quasi completamente assente nelle textualis di area meridionale.

  • La k è una lettera comune nei paesi di lingua germanica e consiste in una l affiancata da un tratto a forma di 2.

  • L’abbreviazione più comune è costituita da un trattino che sovrasta le lettere.

  • La y è priva del puntino che nei manoscritti dei secoli precedenti l’aveva sormontata comunemente.

  • Così nel codice per occurrerunt.

  • Così nel codice, s’intenda hatte.

  • Nei cinque medaglioni: al centro l’ingresso di Gesù a Gerusalemme prima della Passione; in senso orario a partire dal medaglione in alto a sinistra il re Davide (Sal 149, 2), Salomone (Ct 3, 11), il profeta Zaccaria (Zc 9, 9) ed infine Isaia (citazione neotestamentaria da Is 29, 13).

    A sinistra: Davide di ritorno dallo scontro dei Filistei con la testa di Golia.

    A destra: L’arrivo di Eliseo a Gerico.