128: Vat.gr.588 — Compattezza ed eleganza della

Altre annotazioni in questo foglio

• Si mettono in evidenza le caratteristiche legature alpha-pi ed epsilon-pi, quest’ultim resa come semplice accostamento.

• Sono presenti delle abbreviazioni tachigrafiche.

• Κεφάλαιον ιθ´.

• πρὸς τοὺς λέγοντας ὅτι ὁ υἱὸς, οὐκ ἔστιν ἀληθινòς λόγος τοῦ π(ατ)ρ(ό)ς,

• ἀλλ᾿ ἕτερός ἐστι παρ᾿αὐτὸν τῇ φύσει καὶ ξένος. τὸ δὲ ἐντεῦθεν συναγό

• μενον, ὅτι καὶ ὁμοούσιος τῷ π(ατ)ρὶ. καὶ οὐκ ἔξωθεν, ἀλλ᾿ ἐκ

• τῆς οὐσίας ἐστὶν αὐτοῦ: -

• Ἀντίθεις ὡς ἐκ τῶν εὐνομίου:

• Εἰ λόγος φησίν ἐστιν ὁ υἱὸς ὁμοούσιον δὲ αὐτὸν εἶναι φατὲ τῷ π(ατ)ρί, μὴ διαλλατ-

• τέω κατά τι γοῦν ὡς πρὸς αὐτόν. οὕτω γὰρ ἂν εἴη καὶ ὁμοούσιος. εἰ δὲ τοῦτο, κα-

• λείσθω καὶ ἔστω λόγος καὶ π(ατ)ὴρ. ἀλλ᾿ οὐ παραδέξεται τοῦτο τῆς θείας γραφῆς ὁ σκοπὸς·

• καὶ τῶν ἁγίων ἀποστόλων τὸ κήρυγμα · π(ατέ)ρα γὰρ οἶδε τὸν π(ατέ)ρα καὶ οὐχ υἱόν, καὶ πάλιν

• τὸν υἱὸν ἐν μόνῃ τῇ τοῦ υἱοῦ προσηγορίᾳ τηρεῖ. οὐκ ἐῶσα καλεῖσθαι οὐδὲ εἶναι π(ατέ)ρα.

• ἕτερος ἄρα παρ᾿ αὐτόν ἐστι καὶ διεστηκὼς κ(α)τ(ὰ) τὴν οὐσίαν οὐκοῦν, οὐ λόγος ἀληθινὸς

• οὐδὲ ἐξ ἑαυτοῦ προελθὼν ὁ φύσει μεμερισμένος : -

• Προς ταῦτα λύσις.

• Καὶ ποῦ τὸν Ἰωάννην ὦ βέλτιστε θήσεις λόγον ἀποκαλοῦντα τὸν υἱὸν καὶ ταύτην αὐτῷ

• κυριωτάτην ἀνατιθέντα τὴν ἐπωνυμίαν, καὶ τῆς οὐσίας αὐτοῦ μάλιστα σημαντικήν.

• φάσκει γὰρ ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θ(εό)ν · καὶ θ(εο)ς ἦν ὁ λόγος·

• ὁρᾷς ὅπως τῆς οὐσίας τοῦ υἱοῦ παραστατικόν ἐστι τοὔνομα καὶ τὸ καλεῖσθαι λόγον

• ὅπέρ ἐστι κ(α)τ(ὰ) φύσιν σημαίνει θ(εὸ)ς γὰρ ἦν ὁ λόγος, φησίν · εἰ δὲ μὴ φύσεως εἴη καὶ τῆς

• οὐσίας δηλωτικὸν ἐπὶ τοῦ υἱοῦ τὸ λόγος ὄνομα · σημαίνει τὶ πάντως ἕτερον, καὶ 

• ζητεῖν ἀναγκαῖον τὶ κ(α)τ(ὰ) φύσιν ὢν υἱὸς ἐκλήθη λόγος · εἰ μὴ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ 

• σημαίνει τοὔνομα οἷον, τέκτονά τις εἰπὼν ἢ λιθοξόον ἢ ταχυγράφον. οὐ τί ἐστι

• κ(α)τ(ὰ) φύσιν τὸ σημαινόμενον ὁρίζεται · ἀλλ᾿ οἷον ἔχει τὸ ἐπιτήδευμα μηνύει · εἰ τοί-

• νυν οὐ τὴν οὐσίαν τοῦ υἱοῦ σημαίνει τοὔνομα, καὶ τὸ καλεῖσθαι λόγον, οὐ τί εστι κ(α)τ(ὰ) φύσιν 

• παρίστησιν αὐτόν. ἀλλὰ φέρε εἰπεῖν οἷον ἔχει τὸ ἐπιτήδευμα, τὶ μάτην τὸν εὐαγ-

• γελιστὴν θαυμάζομεν· πῶς δὲ υἱὸς ἐκλήθη βροντῆς, ὡς μέγά τι λαλήσας καὶ 

• ὑπέρογκον, καίτοι πολλοῖς ἑτέροις ὀνόμασιν ἀποκαλούσης τὸν υἱὸν τῆς θείας γρα-

• φῆς · ἀλλὰ λόγον εἰρηκὼς, παράδοξόν τι καὶ ὑπερφυὲς ἐφθέγξατο · καὶ οὐδὲν ἕτερον

• ἐπ᾿αὐτῷ προστέθεικεν, οἷον ἐπὶ τοῦ Παύλου φαίνεται. τὸ, Παῦλος ἀπόστολος. ἠρκέσθη

• δὲ τῷ εἰπεῖν λόγον, είς τὸ παραστῆσαι τοῦ υἱοῦ τὴν οὐσίαν. αὐτὸς ἄρα ἐστὶν ὁ ἀληθι-

• νὸς λόγος τοῦ π(ατ)ρ(ὸ)ς καὶ οὐχ ἕτερός τις παρ᾿ ἐκεῖνον : -  

• Εἰ διὰ ταύτην ὑπειλήφασι τὴν αἰτίαν οἱ χριστομάχοι μὴ εἶναι τὸν υἱὸν ὁμοούσιον

• τῷ π(ατ)ρὶ. ἐπεὶ μήτε ὁ π(ατ)ὴρ λόγος ἐστὶ, μήτε ὁ λόγος π(ατ)ὴρ καὶ τὴν ἑνότητα τῆς φύ-

• σεως τῷ διαφόρῳ τῶν ὀνομάτων διατέμνει<ν> δύνασθαι πεπιστεύκασι, λεγέτωσαν ἡμῖν 

• πῶς ὁ προπάτωρ Ἀδὰμ ὁμοούσις ἔσται πρὸς τὸν ἐξ αὐτοῦ γεγονότα. οὔτε αὐτὸς

• Ἄβελ εἶναι δυνάμενος, οὔτε μὴν τοῦ Ἄβελ ἐσομένου ποτὲ Ἀδὰμ. ἀλλ᾿ οὐκ ἐκβάλ-

• λει τῆς οὐσίας τὴν ταυτότητα τῶν ὀνομάτων ἡ διαφορὰ, καὶ εἰ τοῦτο ἐπὶ γενητῆς καὶ